پودر ریشه زایی بیومیکس

هورمون رشد اکسین

فراوانترین اکسین طبیعی اسید اندول استیک است. مناطقی از گیاه که فعالیتهای رشد و نمو در آنها شدید است معمولا بیشترین مقدار هورمون رشد اکسین را تولید می کنند. بدین ترتیب مریستمهای مختلف از جمله مریستم نوک ساقه ، مریستم نوک ریشه و کامبیومها سرشار از هورمون رشد اکسین هستند. اکسینها علاوه بر تاثیری که در افزایش طول یاخته دارند، در کنترل ریزش پاییزی برگها و میوه ها ، جلوگیری از رشد ریشه های نابجا ، رشد گل و میوه در بسیاری گیاهان دخالت می کنند.

این هورمون رشد به مقدار کم برای رشد ریشه لازم است و افزایش جزئی آن از رشد ریشه جلوگیری می کند. هورمون رشد اکسین سبب نسخه برداری RNA از DNA و در نتیجه افزایش سنتز پروتئین می شود. در بسیاری از دو لپه ایها رشد جوانه های جانبی به وسیله هورمون رشد اکسین متوقف می شود. هورمون رشد اکسین همچنین در بازدارندگی فعالیت فصلی کامبیوم آوندی و نمو چوب پسین نقش دارد.

هورمون رشد جیبرلین

پژوهشگران ژاپنی هنگام پژوهش بر روی نوعی بیماری قارچی برنج که باعث دراز شدن غیر طبیعی گیاه نورسته می شود جیبرلینها را کشف کردند. این قارچ ماده ای به نام جیبرلین A را ترشح می کند که وقتی آن را روی بوته های سالم برنج بپاشند، در آنها هم نشانه چنین بیماری مشاهده می شود. جیبرلین A مخلوطی از شش نوع ترکیب شیمیایی کاملا متمایز است. تاکنون در حدود 84 نوع جیبرلین متفاوت بطور طبیعی در گیاهان شناخته شده اند. مهمترین اثر هورمون رشد جیبرلین در افزایش طول ساقه ها است.  هورمون رشد جیبرلین همچنین سبب تمایز یاخته ای می شوند. در گیاهان چوبی ، هورمون رشد جیبرلین  سبب تحریک کامبیوم آوندی جهت تولید آبکش پسین می شوند.

بطور کلی تمام جنبه های مختلف رشد و نمو در گیاهان از رویش دانه تا تشکیل میوه می توانند تحت تاثیر هورمون رشد جیبرلین قرار بگیرند. اثر تحریک کنندگی هورمون رشد جیبرلین در رشد ساقه ، بویژه در ساقه های گیاهان طوقه ای ، با افزایش ابعاد یاخته و تعداد آن آشکار می شود. هورمون رشد جیبرلین به مقادیر مختلف در همه بخشهای گیاه وجود دارند. ولی بیشترین مقدار آنها در دانه های نارس دیده شده است. بطور کلی رویش دانه در نتیجه تغییر واکنشهای متابولیسمی از صورت کاتابولیسمی به آنابولیسمی حاصل می شوند و جیبرلین باعث افزایش فعالیت و یا سنتز گروه ویژه ای از آنزیمها می گردد که متابولیسم قطعات 2 کربنی را تغییر داده موجبات سنتز ترکیبات حد واسط را فراهم می آورد.

هورمون رشد سیتوکینین

هورمون رشد سیتوکینین شامل گروهی از ترکیبات محرک رشد هستند که فرآیند تقسیم را در یاخته ها تحریک می کنند. هورمون رشد سیتوکینین در تمام مراحل رشد گیاهان دارای نقش هستند این ترکیبات بر روی متابولیسم از جمله فعالیت آنزیمها و بیوسنتز مراحل رشد تاثیر می گذارند و همچنین در ظهور اندامکها و انتقال مواد غذایی در گیاهان موثر بود و مقاومت گیاه را نسبت به عواملی مانند پیری ، آلودگیهای ویروسی و علفکشها و همچنین دمای پایین افزایش می دهند.

هورمون رشد سیتوکینین ابتدا در شیر نارگیل که آندوسپرم مایع است پیدا شدند. اگر به محیط کشت بافت ساقه تنباکو هورمون رشد سیتوکینین اضافه شود یاخته های غول پیکر بوجود می آیند یعنی هورمون رشد سیتوکینین باعث بزرگ شدن یاخته ها می شود. هورمون رشد سیتوکینین مصنوعی که بیشتر در تحقیقات بکار می رود، کینتین نام دارد. مجموع کینتین و اسید اندول استیک سبب تسریع تقسیم یاخته ای و در نتیجه تولید یاخته های بیشمار می شود. سیتوکینینها در چیرگی راسی (تسلط انتهایی) دخالت دارند با وارد کردن این هورمون در محل جوانه ها از رشدشان جلوگیری می شود. نقش دیگر سیتوکینینها جلوگیری از پیری برگهاست.

هورمون رشد اسید آبسیزیک

این هورمون رشد سبب خواب گیاه می شود. آغشته کردن جوانه های رویشی به اسید آبسیزیک آنها را به جوانه های زمستانی تبدیل می کند. بدین ترتیب که این اسید بیرونی ترین برگهای مریستمی را به پولک مبدل می سازد. این هورمون رشد در دانه های بسیاری از گونه های گیاهی وجود دارد و سبب خواب دانه می شود. اسید ابسیزیک سبب بسته شدن روزنه ها به هنگام کم آبی می شود تا از تعرق جلوگیری کند. بدین سبب این هورمون رشد به عنوان محافظ گیاه در مقابل شرایط نامساعد محیطی شناخته شده است.

اسید ابسیزیک همچنین از تاثیر جیبرلین بر تولید جوانه ها جلوگیری می کند و این بازدارندگی بوسیله سیتوکینین برگشت پذیر است. اسید ابسیزیک علاوه بر تاثیر بر خواب جوانه و دانه و جداشدن برگ و میوه از گیاه بر رشد گیاه و تشکیل گل نیز اثر بازدارنده و یا گاهی محرک دارد. این ماده بر رشد قسمتهای مختلف بسیاری از گیاهان اثر بازدارنده دارد و اثر ترکیبات طبیعی محرک رشد را خنثی می کند.

هورمون رشد اتیلن

هورمون رشد اتیلن از لحاظ آن که به حالت گاز است یک هورمون غیر معمولی است. در اوایل قرن نوزدهم ، پرورش دهندگان میوه کوشیدند تا رنگ و طعم مرکبات را با قرار دادن آنها در اتاقی که با بخاری زغال سنگی گرم می شد مرغوبتر کنند. مدتها تصور می شد که گرما سبب رسیدن میوه می شود. سپس پژوهشهای فراوان نشان داد که در حقیقت فرآورده های کروسن سبب رسیدن میوه ها می شوند. از بین این فرآورده ها ، گاز اتیلن ، گاز بسیار فعال تشخیص داده شد. به دنبال آن دانسته شد که هورمون رشد اتیلن بوسیله گیاهان هم تولید می شود. این گاز قبل از رسیدن میوه ها در گیاه تولید می شود و مسئول تغییرات رنگ ، بافت و ترکیبات شیمیایی هنگام رسیدن آنهاست.

هورمون رشد اکسین در تراکم معین سبب تولید مقدار زیادی هورمون رشد اتیلن در گیاه می شود. هنگامی که پیری برگ آغاز می شود هورمون رشد اتیلن تنظیم کننده اصلی ریزش برگ است این گاز سبب تسریع در سنتز آنزیم سلولاز و آزاد شدن آن می شود. این آنزیم دیواره های یاخته را از بین می برد. اگر پیش از آغاز پیری برگ هورمون رشد اکسین به آن اضافه شود، از پیری برگ جلوگیری می گردد. ولی پس از تشکیل لایه ریزش ، اکسین ریزش برگ را با تحریک تولید اتیلن ، تسریع می کند.

 هورمون رشد جیبرلین

علامت اولیه بیماری باکانا(Dakanae) یا نشاء احمق برنج که گیاهان آلوده از گیاهان سالم بلندتر بودند توسط متخصصان ژاپنی کشف شده که عامل آن را قارچ ژیبرلا فوجیکوری از گروه آسکومیستها (کیسه دار) بود و در سال 1938 ماده متبلوری از این عصاره بدون قارچ محیط کشتی که این قارچ در آن رشد کرده بوده کشف شد که اثر این محلول جیبرلین نامیده شد.
نواحی عمده ساخته شدن هورمون رشد جیبرلین در گیاهان برگهای مریستمی ، نوک ریشه ، بذر های در حال رشد می باشد و انتقال این هورمون در گیاهان کاملاً بطور آزاد و هم در آوند آبکش و هم در آوند چوبی روی می دهد. جیبرلین ها گروه های مشخصی از هورمون های گیاهی است که بسیار به هم شبیهند و فرمول اسید جیبرلیک GA یکی از بهترین و معروفترین این گروه می باشد..